N'aber

Anlamadığın şeyleri karıştırdığımı nasıl anlayabildiğini anlamak isterdim doğrusu.

-N’aber?
-Yeni bir şey yok. Bildiğin gibi.
-Nasılsın, nasıl gidiyor?
-Canımız sağdır şükrolsun. Ama bize sormadan gidiyor olduğundan başka bildiğim yok.
-N’apıyorsun?
-Kimseye bir şey yapmıyorum.
-Birine bir şey yapıyorsun demedim zaten. Kendine ne yapıyorsun?
-Bildiğini sanıyordum.
-Neyi?
-N’aber diye sorduğunda “bildiğin gibi”demiştim ve sen itiraz etmemiştin.
-Ee.
-Yani kendime bir şey yapıyorsam eğer birine bir şey yapıyorumdur. Kimseye birşey yapmıyorsam, boşa sormuş oluyorsun; “kendime bir şey yapıyor muyum?”.
-Evet, anladım. Kendine de bir şey yapmıyorsun.
-Bakalım anlamış mısın, sana bir şey yaptım mı hiç?
-Hayır.
-Peki “hayır” deyişin, “bana bir zararın dokunmadı” demek mi oluyor?
-Evet.
-Yani sen “n’apıyorsun” derken “kendine ne faydan dokunuyor” diye sormuştun, öyle mi?
-Evet.
-Ama benim verdiğim “kimseye bir şey yapmıyorum” cevabını anlamamışsın, demek senin tek anladığın “sadece kendimize faydamız dokunması” belli ki.
-Nasıl yani?
-Bir diğerimize faydamız dokunmadıktan sonra bir şey yapmış olmayız ki.
-“Bir şey yapmak” ile “bir iş yapmayı” karıştırıyorsun sen.
-Anlamadığın şeyleri karıştırdığımı nasıl anlayabildiğini anlamak isterdim doğrusu.
-O zaman baştan alalım.
-Tamam.
-Ne işler yapıyorsun?
-Kimseye bir iş yapmıyorum.
-Kime ne iş yapıyorsun demedim zaten, kendine ne iş… pardon pardon.
-Bir daha mı baştan alalım isteyeceksin şimdi?
-Evet, alalım. Ne işle uğraşıyorsun?
-N’olsun, boş işler işte.
-Nasıl boş iş… iş olur da boş mu olurmuş?
-Olmaz elbet, fakat bunu bir tek benim bilmem yetmiyor. Marifet iltifata tâbi.
-Faydasını anlatmaktan üşenmemelisin.
-Yani insanları, yaptıklarının yanlış olduğuna mı ikna edeyim?
-Evet.
-İşte o boşa olmazdı, ama iş de olmazdı, zira uyuyan adamın göz kapaklarını kaldırmakla uyanacağını mı ummalıyız?
-Ne ilgisi var canım.
-Var elbet… bak sen bile “ne işle uğraştığımı” soruyorsun da gözün açık mı kapalı mı bilmek istiyor musun şu anda?
-Evet, anlaşıldı.
-İnşallah, inşallah.