Niye Bu Hale Düştük?
Tazminatını ödeyemeyeceğimiz zenginleşme hırsına harcadın hepimizi.
Rızkını kazandığın işlik senin değil, çoğunluğunuzun işe gittiği yer bir
merkez... fabrika, iş hanı, resmi daire ilahiri falan.
Çocuğunun oynadığı bahçe senin değil, çoğunluğunuzun çocuğunun
oynadığı yer bir merkez... çocuk parkı, eğlence parkı, çocuk yuvası ilahiri
falan.
Meskeninin temeli senin olmayan bir toprağa çakılı, çoğunluğunuzun hanesi
bir merkezin hücresi, kovanı... site, apartman, toplu konut ilahiri falan.
Çöpünü hallettiğin yer senin değil. Kurban kestiğin yer senin değil, suyun
şebekeden, enerji kaynağın şebekeden, haberleşmen şebekeden, talimin
şebekeden, hela giderin şebekeden, gıdaların şebekeden,
tımarın/tedavin şebekeden, ianen-iaşen-ibaten şebekeden, emniyetin şebekeden.
Essah hiçbir şeyin yok, mahsuscuktan yaşıyorsun. Bir esassız tesisatın
uzuvlarından birşeysin. Bu mevkiini kazandığını ve zenginleştiğini vehmettin
ve elbette bir badire geldiğinde başına, hepinizin başına getirdiğini
düşünemiyorsun bile. Tazminatını ödeyemeyeceğimiz zenginleşme hırsına
harcadın hepimizi. Harcadığının nereden geldiğini bilemeyecek hale soktun
kendini ve meşguliyetinin neyi beslediğini de öyle. Deprem, altından
kalkmanın da sakınmanın da halli muhal bir mesele halinde buz gibi
karşımızda işte, lakin o bile aklını başına getirmiyor.
Niye bu hale düştük diye sorma, zaten o düşkünlükteydik.
