Aslında kendimize mahkumuz her defasında. Kendi zihnimizde ne kadar özgürsek o kadar özgürüz dışarıda da. Aile kodlarımızla ne kadar barışırsak, şifaya ne kadar hazır ve de yakınsak o kadar parlıyoruz karanlıkta.
2020 yılında Sakıp Sabancı Müzesi’nde Marina Abramovic’in sergisini gezmiştim. Pandemiden hemen öncesiydi. O sergiden hareketle de orada yaşadığım deneyimi hemen kaleme almak istemiştim. Ancak bir türlü olmamıştı. Sonra Ulay'ın ölümünü duyunca...
Geçtiğimiz ay özel bir yemeğe davetliydim. Masada hem gazeteciler hem Orjin Sanat hem de Bozlu Art Project’ten davetliler vardı. Davetin nedeni ise İstinye Park’ta sergilenmeye başlanan sanat eserleriydi.
Hayatta en sevdiğim şeydir. Başka bir amaçla gittiğin yerde bambaşka bir hikaye ile karşılaşmak. Satır aralarındaki gizli duygularda sessizce kaybolmak. Gün ortası, ortalık yerde gizlice mevsimin dışına taşmak. Herkesin yazın sevmeye alışkın...
Geçtiğimiz yılın sonunda Koç Üniversitesi Sevgi Gönül Bizans Araştırmaları Merkezi (GABAM)'nde “Türkiye'de Bizans Çalışmalarının Serüveni” başlıklı bir sergiye davet edildim.
Uzun ve zor bir yıldı belki ama inkar da edemezsin şimdi, epey güçlü kıldı 2023 seni.
2004 yılının 26 Ekim'ine tarihlenen bir video kaydı var. Yer Bilkent konser salonu. Fazıl Say sahnede. Elinde bir mikrofon, 2 ay önce başına gelen bir hadiseden bahsediyor..
Gövdesine turuncu renkli bir halat sarılmış dev bir çöp adam suya 5-6 adım mesafede oturmuş dikkatle ufka doğru bakıyordu. İki dizi kırık, biri dik ve kendine çekik bir biçimde rahat bir pozisyonda oturuyordu. Sağ eli yerden destek alırken sol eli...
Bir insanın ailesine özellikle de annesine toplum içerisinde nasıl davrandığı benim dikkatle izlediğim bir durumdur. Karşıma böyle bir bağlantı çıkarsa, o arada geçen diyaloğu, harekete geçen beden dilini sessizce izlerim ve de bu izleme hali...
Geçtiğimiz hafta tanıştım sevgili Melek Zeynep Bulut’la..
Bundan 23 yıl evvel 2000 yılında ömrümün en gururlu yürüyüşünü yapmıştım. Samsun 19 Mayıs Stadyumu, ellerinde Türk bayrakları ile binlerce insanla doluydu. 81 ilden 81 gençtik ve herkesin üzerindeki beyaz t-shirt’te geldiği il yazıyordu. Ben...
Taşkonaklar’ın çardağında oturuyoruz. Yağmur başladı başlayacak.. Güneş bulutların arasından kendini bir gösteriyor bir kayboluyor. Kahvemi yudumlarken hemen yanımızda oturan, garsonların neredeyse tümünü tanıyormuş gibi görünen beyefendiye...
Hangi sanatçıların hangi eserlerinin hangi sergide olması gerektiğini belirlemek ve de hangi eserlerin hangi açılardan birbirleri ile konuşması gerektiğine karar vermek, bir de üzerine bu süreci kısaca özetlemek bir meziyet işi. Mekanın ruhunu...
İnsan başta çekiniyor. "Nasıl olacak?" diyor. O yıkımın, ölümün, acının, ümitlerin tükendiği bilmem kaçıncı günde enkaz altından sağ salim çıkarılan çocukların görüntüleri gözlerinin önünden gitmiyor. Haftalar süren bağrış çağrışların sesi...
Bir otelin lobisinde veya restoranında yer alan orijinal sanat eserleriyle vakit geçirmek ile aynı eserlerle kendi odanızda başbaşa bir gece geçirmek birbirinden çok farklı. Sanatçı o sırada o eseri yaparken neler yaşamış, neler hissetmiş, resmi...
Aslında aylar evvel tanıştık Isabel Muñoz ile.. Pera Müzesi'nin kafesinde duvar kenarındaki masalardan birindeydik.. Serginin açılmasına daha birkaç gün vardı ve o sırada Munoz tatlı bir telaş içindeydi..
Organik gıda alıyorsun ama tüketim tarihini geçiriyorsun. Rafine şeker tüketmek ‘zehir’ diyor ama süslü püslü tatlıları görünce dayanamıyorsun. ‘Beyaz un iyi değil, Ata tohumu kullan, hatta mümkünse hiç kullanma’ diyor doktorlar, hepsini duyuyor...
O devirde Cambridge'den mezun olabilmiş parmakla gösterilen birkaç kişiden biri olan doktor Clemens, son seferini yapan ihtişamlı ‘Demeter’ gemisinin kaptanına sohbetleri sırasında ‘Bu dünyayı anlamak istiyorum.’ diyor, kaptan Eliot da ona...
En çok ne değişti? Ruh mu, beden mi, zihin mi, kalp mi? İlk ne zaman "sanırım ben yaşlanıyorum" dedin peki, yani kendinle ilgili kabul edemediğin ilk gerçek neydi?..
Bu sene beşincisi gerçekleşecek Urla Caz Festivali’ni konuşmak için festivalin Müzik Direktörü Ayhan Öztoplu ile geçtiğimiz gün İzmir Alsancak’ta bir araya geldik. Kendisine festival öncesi bilmemiz gerekenleri sordum.
The Stay Warehouse Alaçatı'nın bahçesinde bin yıllık zeytin ağaçlarının altında koyu renkli bir gölgede oturuyoruz. Serginin küratörü Buğra Uzunçelebi’ye serginin adının neden ‘Journey (Seyahat)’ olduğunu soruyorum. Anlatmaya başlıyor. Bu sergi,...
